Het Europese budgettaire soberheidsbeleid wordt steeds meer in vraag gesteld. Het politieke protest, voornamelijk in de landen die onderworpen zijn aan de strengste bezuinigingskuren, wordt aangevuld met kritische geluiden uit academische middens en zelfs uit internationale instellingen. Zo heeft het IMF, bij monde van zijn chief economist, begin dit jaar erkend het multiplicatoreffect van de budgettaire bezuinigingen te hebben onderschat. Ook de OESO wees op het gevaar dat een begrotingsbeleid dat te zeer vasthoudt aan soberheid op de economische groei op korte termijn doorweegt.
Dient het soberheidsbeleid verdergezet te worden? Leidt dit niet tot een vicieuze cirkel soberheid – recessie – soberheid? Dient het begrotingsbeleid niet omgegooid te worden? Wat zijn in de Europese policy mix de rol en de mogelijkheden van het monetair beleid?
